En contèxte globau que viuem, es representants publics auem de compréner e acceptar qu’assistim ath neishement d’ua naua era, d’un nau paradigma que mos emplace a hèr dera generositat un esturment indispensable qu’a de regir ua naua manèra de gestionar, mès propèra e mès empatica, que balhe certeses a ua ciutadania desconcertada e espantada per un present convuls e un futur incèrt. Balhar seguretats en miei dera inestabilitat e deth dubte ei possible e ua obligacion des govèrns e des servidors publics. E aquerò, qu’ei en si madeish tanben un rèpte, ei sonque possible dera proximitat ençà. Ua proximitat que d’Unitat d’Aran ençà reivindicam pr’amor qu’ei era qu’exercís eth Conselh Generau d’Aran, era maxima institucion aranesa, en sòn dia dia e en tot èster un des sòns prètzhètz mès importants, e que permet plaçar as persones en centre des politiques e dera accion.
